منابع مطالعاتی اینگونه گفته اند ، در خصوص سبک زندگی اولین بار «آلفرد آدلر» تعریف کرده است و بعد شاگردان او این مطلب را بسط دادند. آنها بشر را بی‌پیشینه تلقی می‌کنند و غرب را همه چیز معرفی کرده‌اند. آنها تا می خواهند مطلبی ارائه کنند  مدعی می شوند که  این مطلب از فلان نفری که پدر جامعه شناسی، روانشناسی و ... است نقل می‌شود . این در حالی است که تمدن اسلامی دارای پیشینه تاریخی علمی در بسیاری از زمینه ها  است.

نحوه زیستن که همان سبک زندگی است ، که البته  از دیر باز در تمدن اسلامی متعارف بوده و بین امت اسلامی مطرح بوده است؛ گاهی سبک زندگی را به عنوان فرهنگ معرفی شده به یک معنی سبک زندگی تحقق اسلام است.
  لذا غربی ها با این نگاه برای هر چیزی آغازی در تاریخ جدید غرب پیدا می کنند. سبک زندگی با تاریخ بشر ارتباط دارد و هر ملتی سبک زندگی خاص خود را داشته و مسائل زندگی مطرح بوده است. در جهان اسلام هم آثاری در این باب نوشته شده است. چگونه زیستن همان سبک زندگی است که از دیرباز مطرح بوده است .
سبک زندگی ، به یک معنا تحقق اسلام است، سبک زندگی اسلامی، اجرای اسلام با همه ابعاد آن است. برخی از بزرگان ما ، دین را به سبک زندگی آنچنان که متداول است تعریف کرده اند. علامه طباطبایی دین را شیوه زندگی تعریف می کند. وقتی دین را پیاده کنیم، نوعی از سبک زندگی را دنبال می کنیم.
اینکه کدام مجموعه در این مسیر رسالت دارد تا  مبانی را تدوین و ارائه دهد ؟  به نظرمیرسد  که این  رسالت در مرحله اول بردوش حوزه های علمیه باشد، که در مسیرتحقق بخشیدن به دین در حیات عینی وارد عرصه شوند .لذا در این جهت نخستین گام این است که دین را در عرصه‌های زندگی عینی کنند ، سبک زندگی ارائه دهند و درباره مبانی سبک زندگی اسلامی براساس فقه  به ارائه نظریه های جدید بپردازند.لذا رسالت حوزه های علمیه در این مقطع حساس، تحقق بخشیدن به دین در حیات عینی است ، تا دین را در عرصه‌های زندگی عینی کنند و به عنوان مدل سبک زندگی اسلامی آن را برای مشتاقان وعلاقمندان در ایران اسلامی وسایر کشورهای اسلامی ارائه دهند .

منبع : http://islamiclifestyle.blogsky.com/